Ynke jarig en het seaweedcenter

Vanmorgen werden we al vroeg gewekt door de dames want natuurlijk is Ynke jarig en die is erg benieuwd naar haar kadootjes. Er moet natuurlijk eerst gezongen worden en daarna is het tijd voor de kadootjes. Ze wordt erg verwend. Ze krijgt een paardenpen, loombedels, haarkrijt(wat direct uitgeprobeerd moet worden) oorbellen en een icewatch. De laatste van papa en mama en opa en oma Kaya. We doen het in de ochtend weer rustig aan. Rond kwart voor 1 vertrekken we naar het seaweedcenter voor een rondleiding. Er wordt eerst vertelt hoe het programma eruit ziet. We gaan als eerste naar de zee om de seaweed farms te bekijken. Die hebben we eerder al gezien maar nu krijgen we het verhaal erbij. Bij het center werken 10 vrouwen, daarnaast zijn er nog vrouwen uit het dorp die zelf een farm hebben en het zeewier aan het ceter verkopen. De vrouwen oogsten ongeveer 50 kilo zeewier per dag en verdienen daar ongeveer 12,50 euro per dag mee. Gemiddeld verdient de Tanzaniaan 25 euro per dag dus dat is wel een goede aanvulling. Het zeewier wordt aan touwen gebonden die weer met behulp van palen in de zeebodem staan. Een zeewierplantje moet gemiddeld twee maanden groeien voordat het geoogst kan worden. Het is niet het zeewier wat wij kennen. Het voelt plastic-achtig aan en de groene variant kun je zo eten. We proberen het allemaal en het is niet echt vies. Als we terug komen bij het center krijgen we een glas vruchtensap waar ook zeewier in zit. Als Milou dit na het leegdrinken hoort wordt ze bijna misselijk hihi! Daar waar we zitten hangt ook het een en ander aan lokaal gemaakte kleding en shawls. Ynke ziet een leuke jurk en ik een mooie shawl. Dan gaan we verder met rondkijken in het fabriekje. We zien hoe het zeewier gedroogd en gemalen wordt en wat er daarna van gemaakt wordt: scrub, bodybutter en massageolie. Daarna krijgen we nog een tour door de tuin. Hierna is het afgelopen. We kijken nog even in het winkeltje en lopen door naar het strand. De meiden hebben een afspraak om hun haar in te laten vlechten! Die vrouw is er wel 2 uur mee bezig maar het ziet er wel mooi uit. Terug bij het huis geniet ik nog even in de hangmat van het zwembad van de ondergaande zon. Wilmar en de meiden vermaken zich bij het huis. Na een heerlijke douche vertrekken we naar een restaurant. We weten nog niet welke. Ali die bij de poort staat adviseert een restaurantje in de buurt van de supaduka, ofwel de supermarkt. We moeten even zoeken maar dan hebben we hem gevonden. En net op tijd want na ons stroomt hij al snel vol. De kaart heeft weer andere gerechten dan de restaurants waar we eerder waren dus dat is al goed. Ik bestel chiapattis met een groentencurry, Wilmar heeft een swahiligerecht en de meiden pizza en burgers. Het duurt lang voor het eten komt maar het smaakt wel geweldig!! Na het eten, het is ondertussen half 11, lopen we via het strand terug. Eenmaal thuis gaan we allemaal snel naar bed. Nog maar 1 dag...